Foar
twa wiken bin ik werom yn it heitelân en dêrom skriuw ik dizze kear myn blog yn
myn memmetaal. Wêrom? Omdat it kin en omdat ik hjoed ’e dei hast net mear yn
dizze taal skriuw, wylst it earder krekt in part fan myn wurk wie. It is yn myn
eagen wichtich om de woartels trou te bliuwen en boppedat mei ik my graach yn
it Frysk uterje.
It
is moai om de famylje wer te sjen en it docht my ek goed om wer eefkes yn De
Pein te wêzen. Op it stuit hawwe hast alle Sweedske en ynternasjonale studinten
harren keamers ferlitten en it soe yn Uppsala dêrom no net bepaald noflik wêze
om de tiid troch te bringen. Mei de krystdagen kinst mar better thús wêze.
Wat
wier opfalt is dat it waar hjir folslein oars is. Hjir kin ik net rjochting de
sinne sjen, wylst ik yn Uppsala betiden net iens sizze kin wêr’t de sinne is.
Hjir binne sa no en dan fûgels te hearren, wylst de natoer yn Sweden útstoarn
liket te wêzen. En hjir is it boppedat droech, wylst yn in soad lannen om ús
hinne en ek yn dielen fan Nederlân sels in dik pak snie leit. Krekt yn ús
provinsje leit neat.Sinneskynwaar oerdei |
It âlderlik hûs oan de oare kant fan 'e strjitte |
Hutspot mei spek |
Sûrkoalovenskoatel |
Oare
foardielen binne dat ik de krystpreek hearre koe fan de dûmny dy’t ik like goed
kin as ús eigen heit en ik aanst mei âld en nij karbytsjitte kin. Wol is it sa dat
it stúdzjewurk gewoan trochgiet en ik dus noch hieltyd in soad te lêzen haw yn dizze
“fakânsje”.
De
krystdagen hawwe yntusken al west, mar ik winskje jim al wol fêst in tige goed
útein en folle lok en seine foar yn it nije jier, of sa’t de Sweden it sizze
soene: ett gott nytt år.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten