Een bijzondere Valentijnsdag

Gisteren beleefde ik misschien wel mijn bijzonderste Valentijnsdag ooit. Niet omdat ik een ansichtkaart kreeg met lippenstift en zonder postzegel, niet omdat ik een spannende date had en ook niet omdat ik een liefdesverklaring kreeg van een Zweedse schoonheid. Sterker nog, eerlijk gezegd zegt de 14^e februari mij normaal gesproken helemaal niets. Valentijnsdag is wat mij betreft: commercieel, clichématig en in sommige gevallen zelfs confronterend.

En toch beleefde ik gisteren een bijzondere dag. Het was namelijk de dag dat ik precies 10.000 dagen oud werd.

Reken maar na:
27 (jaar) x 365 (dagen)= 9855 dagen
9855 dagen + 7 schrikkeldagen = 9862 dagen
10.000 dagen – 9862 dagen = 138 dagen

En Valentijnsdag was precies 138 dagen na mijn verjaardag. Eerlijk gezegd had ik hier zelf nooit bij stil gestaan, maar mijn oom attendeerde mij hier op.

Het feit dat ik precies 10.000 dagen oud was, vond ik wel een mooie aanleiding om mijzelf te trakteren op een bakje koffie en gebak. Met mijn enige mannelijke klasgenoot (uit Slowakije) besloot ik daarom om naar het centrum van Uppsala te gaan. Het probleem was alleen dat alle koffiegelegenheden waren bezet door verliefde stelletjes. Hadden we kunnen weten natuurlijk... Nu is Zweden een zeer geëmancipeerd land, maar toch hadden we als twee mannen niet de behoefte om de overvolle koffiehuizen aan te doen op deze “dag-van-alle-harten” (allahjärtansdag), zoals men hier de 14^e februari noemt. Na een uur zoeken was ons geduld op en we begonnen bovendien trek te krijgen. In plaats daarvan zijn we daarom maar een chinees restaurant gegaan en aangeschoven bij een buffet. Daar konden we bovendien ook gewoon koffie krijgen na afloop. Eigenlijk was dat ook gewoon een veel beter besluit.

Het feit dat ik 10.000 dagen oud ben geworden is overigens volstrekt onbelangrijk. Net zo onbelangrijk als het feit dat mijn moeder sinds een dag na mijn verjaardag niet langer dubbel zo oud is als ik. Ook is het niet belangrijk om te weten dat dit over 232 dagen ook het geval is bij mijn vader. Het is gewoon leuk om te weten dat mijn ouders relatief gezien steeds jonger worden, ondanks het feit dat ze ouder worden. Zeker omdat het nu ook echt begint op te vallen. Bovendien is het leuk dat dit een paar jaar langer duurt voor mijn broertjes en zusje.

Waarom moet u dit weten? Nou, u hoeft het helemaal niet te weten. Ik had alleen bijzonder weinig te vertellen deze keer. Nouja, ik heb mijn fiets laten repareren en weer een vak afgesloten op de uni. Ik heb dus een kwart van de opleiding achter de rug nu. Maar goed, daar kon ik niet een hele blog mee vullen.

De volgende keer schrijf ik misschien wel weer wat zinvols.