Dode vikingen

Vanmiddag ben ik naar het naar mijn idee mooiste plekje van de omgeving gefietst. Het gaat om het dorpje Gamla Uppsala, wat in het Nederlands ‘Oud Uppsala’ betekent. Gamla Uppsala ligt op een kleine vijf kilometer ten noorden van het centrum van de stad Uppsala waar ik studeer. Op een enkel groot gebouw na is er echter niets meer van deze stad te zien in het dorpje. Als jongen van het platteland vind ik het heerlijk om na een klein fietstochtje in een zee van rust terecht te komen. Bovendien hadden we vandaag ook nog eens het best mogelijk denkbare weer: volop winter en sneeuw, veel zonlicht, weinig wind en niet al te koud. Fantastisch.

Scandinavië op zijn mooist.

Het dorpje Gamla Uppsala is één van de historisch belangrijkste plaatsen van Zweden. Dat heeft onder andere te maken met de Kungshögarna ‘de koningsheuvels’ die daar te vinden zijn. Drie metershoge heuvels die zo’n 1500 jaar geleden gebouwd zijn om de oude Vikingkoningen te begraven. Voor de Vikingen was Gamla Uppsala, wat toen nog ‘gewoon’ Uppsala heette, het religieuze en politieke bolwerk van Scandinavië. Later is de stad Uppsala verplaatst naar zijn huidige locatie.

Drie 1500 jaar oude grafheuvels.

De vikingen zouden in het oude Uppsala een grote tempel hebben gehad waar grote beelden van Thor, Odin en Frija stonden (u weet wel, diezelfde goden naar wie de dagen woensdag/woansdei, donderdag/tongersdei en vrijdag/freed zijn vernoemd). Tijdens grote feesten werden in die betreffende tempel zowel dierenoffers als mensenoffers gebracht om de goden te behagen. De lichamen werden buiten aan een boom gehangen. Op een bepaald moment zou men daar wel 72 lijken hebben kunnen tellen.

Tegenwoordig is er een kerk verscholen achter de grafheuvels.

De besneeuwde grafheuvels en winterse luchten leverden vandaag mooie plaatjes op. Toen ik hier een aantal foto’s van probeerde te maken voor mijn blog, sprak een ouder echtpaar mij aan. Ik beschreef hoe mooi ik de heuvels vond door de zon die op het sneeuw scheen, maar de vrouw vertelde mij dat ze al ontzettend lang in Gamla Uppsala woonde en dat ze de heuvels inmiddels saai begon te vinden. Overigens had ze wel begrip voor het feit dat ik als Nederlander zo ongeveer elke heuvel mooi vond. Een stukje verderop begon ik een banaan te eten en ik bedacht me hoe Zweden in duizend jaar tijd ontzettend veranderd was.

Zon en sneeuw tegen het vitamine D-tekort.

Ik at een vrucht die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nota bene nooit door een viking is gezien. Zelfs Leif Erikson (970-1020), de ontdekker van het continent dat we nu Amerika noemen, heeft denk ik nooit een banaan aanschouwd. Deze ontdekkingsreiziger wordt overigens amper in de geschiedenisboekjes genoemd omdat hij ondergesneeuwd is geraakt door de vijfhonderd jaar jongere Columbus. “Ook al ondergesneeuwd, net als die koningen”, dacht ik bij mezelf. Verder is er van de Vikingtraditie, op souvenirwinkels, musea en voetbalwedstrijden na, ook weinig overgebleven. Zelf hier in het oude Uppsala, op de plek waar vroeger mogelijk de heidense vikingtempel heeft gestaan, staat nu een eeuwenoude kerk. Gebouwd in de twaalfde eeuw na Christus, toen Zweden een christelijk land werd. 
 

Vandaag heb ik in de bomen nergens hangende lijken kunnen ontwaren.

Maar goed ook dacht ik, de huidig gelovigen hoeven hun leven daar in ieder geval niet meer te vrezen. In plaats van razernij, ruigheid en rampspoed was er vandaag  juist licht, lucht en liefde waar te nemen. Op deze heerlijke zondagmiddag zag ik vaders achter kinderwagens lopen en kinderen de grafheuvels af sleeën. Denkbeeldig zag ik de woeste oude koningen onder hen zich omdraaien.

Ik beklom ook één van de heuvels...

...maar bedacht te laat dat dit niet echt handig was zonder slee.