Gisteren
schreef ik lovende woorden over Zweden en ik beloofde toen dat ik vandaag het
tegenovergestelde zou gaan doen. Nu heb ik het hier erg naar mijn zin en het is
natuurlijk niet leuk om heel negatief te zijn. Toch bestaat de
perfecte plek op aarde niet en ook hier kun je vervelende dingen meemaken.
Desalniettemin vraag ik u om dit lijstje, net als het vorige trouwens, vooral
met een korreltje zout te nemen. Zoals gezegd is het uitdrukkelijk niet mijn bedoeling
om Zweden de grond in te boren, maar tegelijkertijd is ook dit land niet
boven alle kritiek verheven. Daarom hier een lijstje met 10 minder prettige
dingen aan Zweden:
1.
Bureaucratie:
Een persoonsnummer aanvragen bij de belastingdienst is dramatisch. Men moet
alles van je weten en vervolgens kunnen anderen ook nog eens erg veel
informatie over je vinden op internet (dus niet alleen je telefoonnummer zoals
in Nederland het geval is). Zonder persoonsnummer kun je echter niets, dus je
moet er aan geloven.
2.
Zweeds feminisme:
Als man wordt je hier vaak een schuldgevoel aangepraat. Wij zijn “potentiële
verkrachters”, “verdienen meer geld”, “onderdrukken vrouwen”, “pikken de beste
banen in”. Ook al kloppen sommige dingen (al lang) niet (meer), de helft van de
bevolking is en blijft man en dat
lijkt in de ogen van sommigen een probleem te zijn. En ohja, iedereen moet “feminist” zijn (zelfs die door een deel
van de bevolking verachte man), want als je jezelf niet feminist noemt, dan ben
je ook niet voor gelijke rechten voor iedereen. Apart.
3.
Politieke correctheid: Om 3 uur ’s nachts stop je als fietser ook voor het
rode licht, ook als er geen verkeer is, want mensen zijn er voor de regels en
niet andersom. Verder moet je in Zweden ook bepaalde opvattingen hebben, zoals:
alle Palestijnen zijn altijd lief. Andere zaken mag je daarentegen juist niet
vinden: een gedachte als “de grote hoeveelheid immigranten zorgt voor politieke
uitdagingen”, wordt beschouwd als racisme.
4.
Naïviteit: Abortus,
democratie, euthanasie, feminisme, het homohuwelijk, sociale zekerheid en de
daarmee gepaard gaande hoge belastingen zijn zaken dat elk land ter wereld
moet hebben, want Zweden bewijst dat. Sterker nog, eigenlijk wil elk land
zoals Zweden zijn. Niet elk land snapt dat al. Komt nog wel. Hier is het woord “perfect”
opnieuw uitgevonden.
5.
Duisternis: Wekenlang
alleen maar in een schemering leven. Het wachten op de zon die doorbreekt, maar
daarentegen hem om 3 uur ’s middags al onder zien gaan. De winters zijn pittig
hier.
6.
Conflictvermijders: Ruzie is vervelend, conflicten moeten opgelost
worden en je moet voorkomen dat je iemand op zijn teentjes trapt. Maar waarom
kunnen jullie Zweden niet gewoon eens vertellen wat jullie vinden of denken?
7.
Betutteling: Een staatsslijterij, een overheid die bepaalt wat goed voor je is en alle problemen
in de samenleving oplost en een bevolking die deze overheid ook nog eens blind
vertrouwd. Ik snap soms niet hoe dat te rijmen valt met het individualisme
hier.
8.
Doorgeschoten gelijkheidsdenken: Als je met een groep gaat eten en één iemand is
vegetarisch, veganistisch, glutenintolerant, lactose-intolerant, denkt dat
brood ongezond is, of wat dan ook... dan past iedereen zijn of haar dieet aan
ten behoeve van die ene persoon. Want iemand kwetsen kan natuurlijk niet.
En de kers op de lactosevrije taart: het geslachtsneutrale woord “hen”, want
uiteraard is er een heel groot gedeelte van de bevolking dat zich noch man noch
vrouw voelt. De woorden “hij” en “zij” schieten tekort en zijn achterhaald in
het ultramoderne Zweden. We zijn toch allemaal gewoon “mens”?
9.
Kosten: alles
is van goede kwaliteit en alles is duur. Onderwijs, zorg en bepaalde musea zijn
gratis, maar daar wordt dan wel weer veel belasting voor betaald.
10. Individualisme: Je loopt van je studentenkamer naar de keuken. Je
ziet een jongen die bij je op de gang woont. Hij heeft oordopjes in. Hij kookt.
Hij schept zijn eten op. Hij eet. Hij doet de afwas (overigens vaak ook niet).
Hij loopt terug naar zijn kamer. Hij doet de deur op slot. Had hij last van
zijn keel en kon hij daarom geen “hej” zeggen? Heeft hij mij überhaupt gezien?