Het mooiste eiland van Zweden

De Friese waddeneilanden zijn mooi, maar met een klein beetje hartzeer geef ik toe dat ze het niet kunnen winnen van Gotland, misschien wel het mooiste eiland waar ik ooit geweest ben. 

Uitzicht vanaf het dek van het schip, 5 minuten voor aankomst.

Het eiland is bekend vanwege zijn schapen, vandaar dit symbool.

Het reisgezelschap.

Begin deze week ben ik naar dit eiland in de Oostzee afgereisd met drie vrienden uit Japan en een Zweedse vriend (met een Palestijnse moeder) die een jaar in Japan gestudeerd heeft. Het Engels werd dus afgewisseld met Zweeds en Japans en een enkele Nederlands toen ik toeristen uit Wageningen tegenkwam.

Gotland is een eiland met veel historie. Er zijn runenstenen uit de Vikingtijd te vinden, er zijn 1000 jaar oude ruïnes te bewonderen en we konden genieten van prachtige natuur.

Kapotte muren, vergelijkbaar met de kerk in Bolsward...

...maar dan zonder glazen dak. 

De stadsmuren van Visby...

...zijn lang en begroeid met planten.

Verder is het eiland: kleurrijk,

schilderachtig

en pittoresk.

Daarnaast hebben we een rondleiding gekregen in grotten waar zowel stalactieten als stalagmieten waren. U weet wel, die gevallen die lijken op ijspegels. Interessant is dat die gevallen wel honderden of zelfs duizenden jaren nodig hebben om een paar centimeter te groeien. We mochten ze dan ook niet aanraken, omdat dat het groeiproces kon stoppen.

Hangend: stalactieten, staand: stalagmieten.

Na ons bezoek in de grotten reed ik met onze gehuurde auto naar Fårö (letterlijk: schapeneiland), een klein eilandje in het noorden van Gotland. Daar konden we een ander bijzonder natuurfenomeen aanschouwen, namelijk “raukarna”, of de stacks, zoals dat in het Nederlands heet. Dat zijn een soort zuilen die in de zee staan. Stacks ontstaan doordat er grote delen gesteente van kliffen weg eroderen, waarna grote pilaren overblijven. 

Rotsen, zee en een strakblauwe hemel.

Zonder hekjes en bordjes mag je risico nemen, toch?

Dit zijn de meters hoge raukar. Ze lijken soms op gezichten.

Bovendien: geen stank van zonnebrandolie en afval langs de kust.

Ohja, tijdens ons bezoek zaten we in het hotel van Jonas Jonasson, een bekende Zweedse schrijver. Hij heeft onder meer het boek Hundraåringen som klev ut genom fönstret och försvann (Nederlandse vertaling: De honderdjarige man die uit het raam klom en verdween) geschreven. 

Verder vond ik het leuk dat één van de Japanse meisjes net als ik op kyokushinkai karate heeft gezeten. Alhoewel ik nooit echt lenig ben geweest en de sport al 15 jaar niet meer beoefend heb, kreeg ze me toch zover om een bepaalde “oefening” te doen. Haar lukte het goed...

De Japanse lenigheid...

... halverwege mijn oefening moest ik noodgedwongen stoppen:

en de Friese stijfheid.