"Our twelve points go to... Sweden!" (zucht)

Op dit moment gaat alles in Zweden zijn gangetje. Ik ben bezig met het schrijven van mijn laatste essay van dit jaar en het leren voor mijn laatste tentamen van dit jaar. Mijn plan is om op 18 juni terug te vliegen naar Nederland. Op 26 juni zal mijn broertje, Bauke Christiaan Deelstra, namelijk trouwen en daarna zal ik weer een maandje bij mijn oude werkgever Omrop Fryslân aan de slag. Eigenlijk heb ik dus vrij weinig te melden en ik begon me al af te vragen of ik nog een onderwerp kon bedenken om over te schrijven voor mijn blog. Ja dus. Het Eurovisiesongfestival. Om heel eerlijk te zijn wil ik daar maar weinig woorden aan vuil maken. Maar goed, het moet maar. Zweden won namelijk. Zucht.

Een avond met liedjes. De meesten komen uit Europa.

Ik heb er namelijk bijzonder weinig mee, die liedjes van andere landen. Ten eerste hoor ik te veel liedjes die mij niet kunnen bekoren, ten tweede duurt het me veel te lang en ten derde heeft de puntentelling niets te maken met de kwaliteit van datgene wat de oren van de kijkers penetreert, maar, is het louter politiek. Belgen en Nederlanders stemmen op elkaar (als ze al meedoen), Scandinavische landen stemmen op elkaar (en winnen ook nog eens vaak), de Balkan is verliefd op zichzelf en ga zo maar door. Ook al kan ik me voorstellen dat de meerderheid van de kijkers het Zweedse liedje ook echt leuk vond dit jaar. Zelfs ik vond het namelijk wel aardig. Overigens sluit ik niet uit dat dit alleen maar komt doordat ik het hier al vele malen gehoord heb. Maar goed, dat terzijde. Ik geef Zweden het voordeel van de twijfel. Dat doe ik graag.

Hij, zonder baard, wordt vaak "vrouw" genoemd.

Dit neemt overigens niet weg dat ik het spektakel vaak enigszins irritant vind. Bijvoorbeeld omdat er mannen in jurken gaan lopen om zo punten te scoren. Dat men aan travestie doet is nog tot daar aan toe, maar het feit dat het Oostenrijkse jongetje Tom Neuwirth steevast “de vrouw met de baard” wordt genoemd gaat mij dan weer net een stapje te ver. Bovendien vind ik het ronduit ergerlijk dat het een Europees festival wordt genoemd terwijl er landen als Turkije, Israël, Rusland, Marokko en dit jaar zelfs Australië aan meedoen (landen van drie andere continenten dan het Europese stukje van de wereld), terwijl bijvoorbeeld Kosovo en Liechtenstein nog nooit hebben meegedaan. Wanneer een land onderdeel uitmaakt van de Europese Radio-unie, kan het namelijk gaan zingen op het (Europese) liedjesavondje. Behalve als je een ozzy bent, dan mag je namelijk op het 60-jarige feestje meedoen omdat, tsja, waarom eigenlijk?

Whisky met ijsklontjes is fout, werd in een filmpje verteld.

Voor mij waren er dus genoeg redenen om niet te gaan kijken. Vanavond schreef ik daarom maar aan een werkstuk. Daarna at ik macaroni (goedkoop studentengerecht) en kreeg ik bezoek van mijn Slowaakse klasgenoot (die ook niets met het Eurovisiesongfestival heeft) en we dronken een pilsje. Bovendien bekeken we een paar filmpjes op YouTube over hoe je whisky moet drinken. Niet dat dit ook maar enigszins belangrijk is voor u om te weten, maar ik kan wel zeggen dat dit een aangenaam alternatief was voor de urenlange kwelling waar ik ook voor had kunnen kiezen. Eigenlijk had ik een best leuke avond.

Om 00:44 schreef mijn moeder vanuit Fryslân dat Zweden gewonnen had, en even later hoorde ik buiten mensen schreeuwen. Even dacht ik: “Had ik misschien toch moeten kijken?”, maar laat ik u geruststellen, deze gedachte had ik maar heel even. Ik liep naar de keuken toe om een laatste biertje op te halen en ik zag dat een aantal studenten bij mij in de gang nog gekluisterd aan de buis zaten. Ik hoorde de presentator zeggen dat Zweden had gewonnen en dat de kijkers konden wachten op een interview met de zanger. Ondanks mijn aversie tegen het (Europese) liedjesavondje besloot ik toch op het interview te wachten. Mogelijk zou ik nog een interessant citaat horen dat ik kon gebruiken voor deze blog. Na vijf minuten was mijn geduld echter op. Sorry.

Er was vooral veel discussie over Trijntjes jurk.

Ik geef u een tip. Nederland doet het slecht op dit feestje. Of we nu amateurs sturen of mensen als Gorden, Ilse de Lange, Anouk of Trijntje Oosterhuis, het maakt niets uit. We winnen toch niet. Neem een pilsje, kijk een filmpje, speel een spelletje en vergeet volgend jaar het Eurovisie Songfestival. Het voorkomt een teleurstelling en u hebt bovendien een fijne avond. 

Hij is de held (woordgrapje) die het festival won.

Het is het inmiddels alweer voor de zesde keer dat Zweden deze ongein wint. Onder andere ABBA heeft zijn bekendheid aan dit festival te danken. Het vervelendste is dat het winnende land het festival mag organiseren. Niet dat dit een probleem hoeft te zijn, maar Zweden is na Ierland het meest succesvolle land met liedjes zingen. Met andere woorden, het podium is hier inmiddels al vijf keer opgebouwd. Het heeft al eens plaats gevonden in Stockholm, Göteborg en Malmö. Mijn grootste zorg is daarom dat het (Europese) liedjesavondje ooit nog eens plaats gaat vinden in de vierde stad van Zweden. Hopelijk zal dat niet het geval zijn in 2016. Wy wachtsje it mar rêstich ôf. 

En nu is het echt tijd voor mij om te gaan slapen, want buiten begint het alweer licht te worden (het is namelijk alweer twee uur geleden dat mijn moeder schreef dat Zweden won).

Ps: Ik schreef deze blog laat op de avond, na een paar pilsjes en wat whisky. Ik had deze keer daarom geen zin in bronvermelding bij de foto's. Alle foto's zijn via Google gevonden in ieder geval.