Introductiedag

Väldigt välkomna, varmt välkommen of jättevälkomna. Door allerlei verschillende belangrijke personen ben ik denk ik wel twintig keer welkom geheten op mijn nieuwe universiteit. Mijn dag kon dus echt niet meer stuk. Vandaag was de introductiedag van nieuwe studenten aan de universiteit van Uppsala. Op zich geeft het horen van het woord ‘welkom’ wel een fijn gevoel, maar eerlijk gezegd was de boodschap na twee keer ook al wel duidelijk. Zeker omdat er in elke speech die gehouden werd ook steeds werd verteld dat nieuwe studenten zich niet ongerust moesten maken, “iedereen voelt zich namelijk in het begin wat ongemakkelijk, vergeet dat niet” en meer van zulke uitspraken. 

Het Universitetshus stamt uit de negentiende eeuw.

Zelf heb ik op twee basisscholen, twee middelbare scholen en twee hbo-instellingen gezeten en hier in Uppsala zit ik inmiddels ook al op mijn tweede universiteit. Dat ongeruste gevoel ervaar ik daarom eigenlijk niet zo heel erg meer. Door een dergelijke introductie werd ik echter wel weer stevig met de neus op de feiten gedrukt, want eens te meer werd mij duidelijk dat ik toch echt een stukje ouder ben dan de eerstejaars die net van de middelbare school komen en dat gevoel wel hebben.

De centrale hal van het universiteitsgebouw.

Vanmiddag stond dit hele gebouw vol met informatiestands en studenten.

De introductiedag zelf was overigens prachtig en dat had ook zeker te maken met het klassieke gebouw waarin die gehouden werd. De eerste steen van universitetshuset, het centrale universiteitsgebouw waar ik zat, is namelijk gelegd in 1879. Het is een statig pand dat gebouwd is een soort van renaissancestijl. De universiteit als instelling bestaat zelfs al sinds 1477 en daarmee heeft Uppsala de oudste universiteit van heel Scandinavië (zelfs ouder dan de universiteit van Leiden die een eeuw later werd opgericht).

De trap in het midden leidt naar de aula, waar de introductie plaatsvond.

Het blijkt bovendien een succesvolle universiteit te zijn, want onder de alumni (afgestudeerden) zitten onder andere acht monarchen en veertien minister-presidenten. Verder was tijdens de introductie ook meerdere malen te horen dat men zo trots is op de acht nobelprijswinnaars (wikipedia heet het zelfs over vijftien) die het instituut heeft nagelaten. De studenten ter plaatse heb ik maar niet verteld dat ze dat aantal met een korreltje zout moesten nemen. Alfred Nobel was immers zelf ook een Zweed. Naar mijn idee is het dus ook logisch dat de Nobelprijzen in de eerste jaren ook meer in de Scandinavische landen werden uitgereikt.

De aula van de universiteit is gebouwd als een soort theater.

Maar goed, er werd vandaag klassieke muziek gespeeld, de burgemeester van Uppsala was aanwezig en we werden hartelijk verwelkomd door de rector van de universiteit. Bovendien werd de hele sessie aan elkaar gepraat door (wie kent haar niet?); Anja Kontor! 

Buitenlandervaringen zorgen er duidelijk voor dat je sommige dingen wat makkelijker kunt relativeren, want ik had dus echt nog nooit van haar gehoord. Na even zoeken op Google kwam ik erachter dat haar carrière enigszins lijkt op die van Sacha de Boer, met dit verschil dat onze Anja nog wel actief is op tv. Waarschijnlijk kennen ze Sacha overigens ook niet in Zweden, laat staan een simpele Fries die wat radiobijdrages heeft gemaakt voor een regionale omroep.

Voor de lezers die meer willen weten van de introductiedag; het is allemaal gefilmd!
http://media.medfarm.uu.se/play/video/4130/ (Ik zit gelijk rechts van de trap)

Rondleiding

Hej, hej!

In Zweden zegt men eigenlijk geen 'hallo' of 'goedenmiddag', maar gewoon heel kort 'hej'. Eventueel wordt dat nog twee keer achter elkaar gezegd, maar voor de rest gebruikt men het liefst weinig woorden bij de begroeting.

Van verschillende kanten kreeg ik te horen dat er foto's bij mijn blog moesten komen en daarom geef ik nu even een update over mijn studentenomgeving. Op dit moment woon ik in de wijk Flogsta. Een natuurrijke omgeving op ongeveer 3,5 km afstand van het centrum van Uppsala. In deze wijk staan zeven grote flats in een cirkel, met daarin honderden studenten. Dit is de flat waar ik nu in woon:

Mijn appartement zit op vijf hoog, maar zit aan de achterkant.

De ingang van het gebouw is in het midden van het gebouw, bij de blauwe balkons. Aan beide kanten van het gebouw lopen gangen met 11 studentenkamers die samen een keuken delen:

Ik woon in de één na laatste kamer aan de rechterkant.

En zo ziet mijn kamer er van binnen uit:

De kamers zijn allemaal op dezelfde manier ingedeeld.

Tsja... Ikea-inrichting met roze tafeltjes. Ik kan het ook niet helpen.

En als je vervolgens doorloopt naar het raam dan zie je dit:

Bomen zover je kunt kijken en een fietsenstalling.

Tenslotte hebben de studenten hier een heel rare gewoonte. Om stipt 22:00 uur beginnen verschillende bewoners van één van de flats hier keihard te schreeuwen. Waarom? Geen idee...! Maar het bizarre is dat het geschreeuw zich verspreid van flat tot flat. Het lijkt wel een beetje op een wave.  Inmiddels zit ik hier nu bijna een week en ik heb het tot nog toe elke avond mee gemaakt. Rare jongens, die internationale studenten.

Uppsala domkyrka

In het centrum van Uppsala staat een groot gebouw waar je als bezoeker niet omheen kunt: de Uppsala Domkyrka (spreek uit: Dom-sjúrka). Het Zweedse woord kyrka lijkt veel op het Nederlandse woord kerk, maar qua uitspraak komt het meer overeen met het Friese woord tsjerke. Hoe dan ook, deze kerk heeft niet één, maar twee grote torens en valt daardoor in de wijde omgeving op. De torens gaan bijna 119 meter de lucht in en de Uppsala Domkyrka is daarmee  de grootste kerk van Zweden (vgl: de Dom in Utrecht heeft met 112 meter de grootste kerktoren van Nederland).

De twee torens zijn op kilometers afstand te zien.

Afgelopen zondag heb ik een dienst bijgewoond in de Domkerk Uppsala. Er kwamen honderden bezoekers op deze högmässa af. Nu hoor ik u denken: een volle kerk in het atheïstische Scandinavië? Ja, ik zat in een volle kerk. Waarschijnlijk was dat overigens alleen maar zo omdat er een besschopswijding was. Johan Tyrberg zou de nieuw bisschop worden van het bisdom Lund. Het was bijzonder om te zien dat er veel hoogwaardigheidskleders in de kerk zaten die kleding aan hadden die me aan Sinterklaas deden denken. Dit is niet oneerbiedig bedoeld, maar ik zag verschillende mensen met een mijter, tabbert en een staf. Daarnaast viel me op dat verschillende kerkbezoekers kruisjes sloegen en dat er bij de ingang van het gebouw een wijwaterbakje stond. 

Deze hele omschrijving lijkt misschien niet heel raar te zijn, maar het verhaal verandert wellicht als ik vertel dat de Domkerk van Uppsala luthers is en niet rooms-katholiek. In Zweden kent men namelijk bijna geen Rooms-Katholieke kerken. Koning Gustav Vasa (u weet wel, de knäckebröd is naar hem vernoemd) besloot namelijk in 1539 dat iedereen in het land maar protestants moest worden. Heel Zweden was dus plotsklaps luthers. Tot het jaar 2000 had Zweden zelfs een staatskerk, wat inhield dat iedereen na zijn/haar geboorte automatisch lid was van deze kerk. Zelfs vandaag staan nog ruim 6 miljoen Zweden ingeschreven bij deze staatskerk, ook al zijn er maar weinig van hen echt gelovig.

Het is lastig om de kerk in zijn totaliteit op de foto te zetten.

Zoals ik eerder al aangaf hebben de lutherse kerkdiensten nog veel rooms-katholieke rituelen. Vorige week vroeg ik twee theologiestudentes die deze zomer in de Domkyrka voorlichting geven, hoe dit nu kan. Zij vertelden mij dat er in Zweden nooit echt een beeldenstorm of oorlog is geweest binnen de kerken en dat daarom veel bij het oude is gebleven. Zo’n vijf eeuwen geleden vond men alle pracht en praal van de oude kerk wel mooi en men zag niet in waarom dit weggehaald moest worden. Men was overigens ook te arm om de hele kerk te veranderen. Bovendien was het de koning die besloot dat het land luthers moest worden en niet het volk. Met andere woorden, de aanpassingen kwamen van bovenaf. Bij het volk werd de urgentie daardoor waarschijnlijk minder gevoeld om een compleet nieuwe structuur van de kerk op te zetten.

Oftewel, mocht u ooit zelf een kerkdienst van de Zweedse staatskerk bijwonen, laat u zich dan niet beetnemen. Het is niet een rooms-katholieke mis, maar gewoon een stijve reformatorische eredienst.

Aankomst

Zweden, Sweden of Sverige (spreek uit: zwèri-je), zoals men het hier zelf noemt. Al drie jaar lang weet ik dat ik naar dit land toe zou gaan om te studeren. In september 2011 begon ik in Groningen de bacheloropleiding Scandinavische Talen en Culturen en kortgeleden heb ik deze studie afgerond. Door een falend beleid van de universiteit is deze opleiding wegbezuinigd, maar als een van de laatsten der Mohikanen heb ik nog het geluk gehad een volledige studie Scandinavistiek te kunnen doen. Over een week hoop ik mijn masteropleiding Skandinavistik in Uppsala te beginnen. In Zweden hebben ze deze opleiding nog wel en bovendien is het studeren hier gratis. Iets waar Rutte en consorten wat mij betreft nog een hoop van kunnen leren, want het huidige kabinet jaagt studenten als ik weg uit Nederland. Of misschien is dat juist wel het doel.

Afgelopen maandag brachten heit en mem mij naar deze mooie stad toe. Uppsala ligt een klein stukje boven de Zweedse hoofdstad Stockholm. De autoreis hiernaar toe duur al gauw twee dagen. In één dag is het misschien ook wel mogelijk, maar al met al ligt de stad toch op zo'n 14 uur afstand van mijn oude woonplaats. Tot en met het einde van dit jaar huur ik een studentenkamer van de Zweedse jongen Johan, die even oud is als mijn jongste zusje. Johan gaat zelf voor een half jaar naar Moskou, omdat hij Russisch studeert. Net als tijdens mijn eerste studie journalistiek, woon ik nu weer in een flat op vijf hoog. In januari moet ik op zoek naar een nieuw verblijf. Ik vrees dat dit niet mee zal gaan vallen.

De komende week staat er weinig op de planning. Pas op vrijdag is er een algemene introductie voor alle nieuwe studenten. De introductie van mijn eigen studie is op maandag 1 september. Mijn voornemen is om de komende tijd met enige regelmaat een blog te schrijven. Zo ben ik van plan om wat te zeggen over deze mooie stad, mijn studie, mijn belevenissen, de gebruiken en eetgewoontes in Zweden en allerlei andere dingen die ik hier meemaak. Mochten jullie als lezer dingen willen weten over mijn avonturen in Uppsala of gewoon vragen hebben over het land zelf? Ik hoor het graag van jullie.