Midzomer in Stockholm en Riga

Ruim twee weken geleden schreef ik dat ik nu officieel klaar ben met mijn opleiding. Het bereiken van het ene doel betekent in mijn geval op zoek naar een nieuw doel. Momenteel zit ik daarom met het aparte gevoel dat ik eigenlijk niet weet of ik mezelf als werkzoekende (lees: werkloze) moet zien, of gewoon domweg vakantie heb. Waarschijnlijk is beide een beetje waar.

De afgelopen twee weken heb ik ondanks dit dilemma toch bijzondere dingen meegemaakt. Zo heb ik voor het eerst in mijn leven Midzomer gevierd in Stockholm en vorige week ben ik voor het eerst in Riga geweest. En ook heb ik visite gekregen van Sytze en Anneclaire.

 

Sytze en Anneclaire ken ik vanuit mijn tijd in Ede.

Midzomer was iets dat ik altijd nog een keer mee wilde maken. Het is een van de grootste feesten in Zweden en je kunt toch moeilijk na 5 jaar Skandinavistiek studeren zeggen dat je dat nog nooit hebt meegemaakt:

 

Kinderen, tieners, volwassenen, ouderen, iedereen komt...

...en zingt en danst rond een groene paal.

Daarna wordt er thuis gegeten en gedronken.

Rond middernacht zwemmen :D

Een dag later gingen we naar Vaxholm. 

Een typisch zomers gerecht met o.a. aardappels, haring en zalm.

En Letland dus. Letland is een bijzonder land. Het laat zich niet echt met Zweden vergelijken, maar het is ook duidelijk geen Rusland. Het land is op alle manieren een bijzondere mix met duidelijke invloeden van de Sovjet-Unie, maar tegelijkertijd zijn er bijvoorbeeld ook Zweedse banken te vinden.

 

Brug van riga met groot Zweeds bankgebouw (links).

Wijken met veel art nouveau.

En nog meer art nouveau.

Oude gebouwen (hoewel niet altijd echt oud).

Vroeger: Sovjets.

Tegenwoordig: Belgisch bier.

Schijtende kat: symbool van de stad.

Ik maakte mijn ergste regenbui in jaren mee.

Overal water.

Verder is het dit jaar ook voor het eerste dat ik mij eind juni/begin juli in Scandinavië bevind en daarom maak ik nu ook de langste dagen van het jaar mee in Noord-Europa. Een aparte gewaarwording. Het wordt ’s avonds namelijk nog steeds niet echt donker. Net na 22 uur “gaat de zon wel onder”, maar het aparte is dat er altijd een balk van licht aan de horizon is te zien. Rond middernacht begint het dan wel redelijk donker te worden, maar zonder verlichting kun je nog wel gewoon een wandeling maken. De sterren zijn (vrijwel) niet zichtbaar. Rond 02:30/03:00 uur begint een vogelconcert buiten en rond 04:00 is het echt alweer licht. 

De "balk van licht aan de horizon".

Niet echt bevorderlijk voor mijn nachtrust, maar toch vind ik dit mooi mee te maken. Overigens woon ik nog maar in Uppsala, in Kiruna (1000 km verderop), is het gewoon weken lang überhaupt niet donker.

Wat ik overigens echt bijzonder vond, was mijn vlucht van Riga naar Stockholm. Het vliegtuig vertrok rond 23:15 (lokale tijd) en kwam rond dezelfde tijd (lokale tijd) in Zweden aan. Toen het vliegtuig opsteeg was de avond in Letland al begonnen, maar omdat ik naar het noordwesten vloog werd het steeds lichter! Ik heb van begin tot eind door het raampje van mijn vliegtuig gekeken. In eerste instantie zie je bijna niets, maar vervolgens zag ik dat zwart paars/donkerblauw werd, in na enige tijd zag ik lichtblauw voor mij met een oranje gloed. Eén keer in Zweden aangekomen, leek de morgen aan te breken. In werkelijkheid was het echter nooit echt donker geworden. Toen ik na een korte fietstocht weer in Flogsta was, begon het alweer enigszins licht te worden.

Die geleidelijke kleurenovergang van zwart naar oranje aan de horizon alleen al zou een aanleiding kunnen zijn om deze vlucht te boeken. Zoals gezegd, ik zat aan het raam gekluisterd. Een enkele keer keek ik om me heen om te ontwaren wat mijn medepassagiers van het schouwspel vonden en ik kwam tot de teleurstellende conclusie dat ik de enige was die dit kleurenspektakel kon waarderen. Maar goed, wat maakt dat ook uit. Het voordeel is dat mijn buurman niet klaagde over het feit dat ik zijn uitzicht belemmerde.