Koud

Sneeuw.

Het weer is geweldig hier in Zweden. Strak blauwe lucht, sneeuw, veel zon en koud. Nog steeds is de temperatuur zo rond de -15 hier. Zelfs de mensen die werkelijk uit Uppsala en omgeving komen, vinden dat koud. Toch blijf ik zeggen dat de kou naar mijn idee nog wel wat meevalt, omdat we hier echt minder last hebben van luchtvochtigheid en bovendien waait het hier ook niet zo hard als in Nederland.

Een eendenvriend, ergens langs de rivier in Uppsala.

De eenden dachten ook dat ik brood bij me had.

Toen ik vanmiddag wat winterfoto’s wilde nemen voor deze blog (eigenlijk heb ik namelijk niets te vertellen), kwam ik een verontruste oude vrouw tegen in het centrum. Ze vroeg zich af of het wel vertrouwd was dat er een aantal niet-Zweedse jongeren op de bevroren rivier liepen. Overigens niet, omdat ze niet-Zweeds waren, maar omdat ze zich mogelijk op zwak ijs begaven. Aan de ene kant dacht ik dat het vast wel wat mee zou vallen, we hebben hier immers al een aantal weken onafgebroken stevige vorst, maar toch was de vraag misschien zo gek nog niet. Normaal gesproken zit er namelijk wel een behoorlijke stroming in (onder) de rivier. 

De bevroren rivier die door het centrum loopt.

Maar goed, het leek mee te vallen. De jongeren op het ijs vroegen mij of ik hen op de foto wilde zetten en boden zelfs aan mij ook op de foto te zetten. Altijd leuk.

De bevroren rivier en ik.

Verder viel me het vandaag weer eens op dat de zon overdag nog steeds erg laag staat. Altijd wanneer je fietst of over straat loopt is het alsof er iemand met een enorm sterke zaklamp in je ogen schijnt, want dat is ongeveer de hoogte van de zon. Interessant is ook, dat de maan tegenwoordig zo’n 24 uur per dag zichtbaar is (die staat overigens wel hoog aan de horizon).

In de winter staat de zon altijd laag in Zweden.

En dat is niet altijd prettig in het verkeer.

Af en toe zie je trouwens wel eens een persoon stilstaan midden op de weg. Niet omdat hij/zij zoveel last heeft van het feit dat de zon hem/haar in de ogen schijnt, maar om even de taks vitamine D op peil te krijgen. Of, zoals de bejaarde vrouw van vanmiddag het tegen mij zei: je voelt de lentezon al; de stralen zijn al lekker warm in je gezicht. Ik snap wat ze bedoelde en was het ook met haar eens. Toch kan ik me voorstellen dat veel mensen, wanneer ze weten dat deze uitspraak gedaan werd terwijl de vrouw in kwestie met haar beide voeten in de sneeuw stond, halverwege januari, bij een temperatuur van zo’n -15, deze woorden onbegrijpelijk vinden.

Zowel zonlicht (links), als de maan (rechts).