De tijd van het jaar

Veelkleurige struik van een tijdje terug.

Ondanks dat het inmiddels al een week geleden is dat we de klok weer op zijn normale tijd zetten, laat ik mijn horloge nog steeds geloven dat het zomer is. Ik wil altijd dat mijn polsklokje op de seconde nauwkeurig gelijk loopt met de ‘echte’ tijd (irritant journalistentrekje van me) en daarom moet ik altijd echt even de moeite nemen om de tijd aan te passen. Daar was ik tot nog toe te lui voor. Een horloge dat precies een uur voor loopt vind ik namelijk makkelijker dan een horloge dat bijvoorbeeld 37 seconden achterloopt.

De klimop, klom op tot mijn kamer en werd rood.

De behulpzame man die mij 's ochtends luidruchtig wekt.

Later deze week bedacht de psycholoog in mij echter dat er mogelijk ook wat anders speelt. Een soort ontkenning van de situatie. Twee weken terug werd het namelijk nog om 17:32 uur donker, maar vandaag was de zonsondergang al om 15:54 uur. De dagen worden al enorm snel korter hier, maar die artificiële klokdraaierij gooit nog eens extra zout in de wonden. Als ik bijvoorbeeld naar buiten kijk en ik zie dat het al zo goed als donker is, dan is het aardig om voor mijzelf te constateren dat het “ook al vijf uur is”, terwijl het eigenlijk nog maar vier uur is...

's Zomers zijn deze bomen louter groen.

Gele bladeren kleuren goud onder de zon.

Het klopt dat ik mijzelf op dit moment voor de gek houd, maar dat doen jullie ook allemaal een halfjaar lang.

Wat mij betreft mogen we dus stoppen met dat heen-en-weer geslinger van de wijzers en de klok gewoon door laten tikken. In deze situatie is het namelijk zo dat we in de zomer een extra uurtje krijgen, terwijl de zon toch al bijna niet onder gaat. En in de winter wordt er een uurtje aan het einde van de dag afgesnoept, terwijl de zon zich dan überhaupt maar amper laat zien. Ik zou de zomertijd graag ook in de winter willen hebben. Het is beter voor ons biologische ritme, ’s winters hebben we ’s avonds een uurtje langer licht en we hebben twee verwarrende momenten per jaar minder.

Het park waar mijn universiteitsgebouw in staat.

Nu hoor ik voorstanders van dit belachelijke systeem al zeggen: “Ja, maar met de wintertijd wordt het ’s ochtends een uurtje eerder licht”. Dat klopt. Echter, in de ochtend nadat de klok verzet wordt, is de zonsopgang al om 6:53 uur. Ik vind het prima dat dat een uurtje later is. Anderen zeggen: “Maar het bespaart energie”. En mijn grote vraag is al jaren: “Hoe dan?!”. Als het ’s ochtends donker is, zorg je voor licht en als het ’s avonds donker is doe je ook een lampje aan. En straatlantaarns zijn altijd aan wanneer het donker is. Bovendien blijft de afstand tot je werk hetzelfde, dus je hebt nog steeds evenveel benzine nodig om op je werk te komen. Het is wat mij betreft een achterhaald idee.

Actiefoto van de herfst.

Een kikkerperspectief. Gewoon omdat het kan.

Zoals ik al zei zou ik dus graag zien dat men stopt met deze ongein, maar dat gaat toch niet gebeuren. Na het publiceren van deze blog zal ik daarom alsnog mijn horloge maar verzetten. Overigens geniet ik enorm van de tijd van het jaar. De foto’s vertellen waarom. Ik vind de herfst dit jaar mooi, ook al is die hier inmiddels al bijna afgelopen. Het mag van mij daarom gauw gaan sneeuwen (ook al duurt dat waarschijnlijk nog weken), want dat zorgt voor “verlichting”.

Deze boom bewijst dat de herfst al bijna afgelopen is.