 |
| Veelkleurige struik van een tijdje terug. |
Ondanks dat het inmiddels al een week geleden is dat we de
klok weer op zijn normale tijd zetten, laat ik mijn horloge nog steeds geloven
dat het zomer is. Ik wil altijd dat mijn polsklokje op de seconde nauwkeurig gelijk
loopt met de ‘echte’ tijd (irritant journalistentrekje van me) en daarom moet
ik altijd echt even de moeite nemen om de tijd aan te passen. Daar was ik
tot nog toe te lui voor. Een horloge dat precies een uur voor loopt vind ik
namelijk makkelijker dan een horloge dat bijvoorbeeld 37 seconden achterloopt.
 |
| De klimop, klom op tot mijn kamer en werd rood. |
 |
| De behulpzame man die mij 's ochtends luidruchtig wekt. |
Later deze week bedacht de psycholoog in mij echter dat er
mogelijk ook wat anders speelt. Een soort ontkenning van de situatie. Twee
weken terug werd het namelijk nog om 17:32 uur donker, maar vandaag was de
zonsondergang al om 15:54 uur. De dagen worden al enorm snel korter hier, maar
die artificiële klokdraaierij gooit nog eens extra zout in de wonden. Als ik bijvoorbeeld
naar buiten kijk en ik zie dat het al zo goed als donker is, dan is het aardig
om voor mijzelf te constateren dat het “ook al vijf uur is”, terwijl het
eigenlijk nog maar vier uur is...
 |
| 's Zomers zijn deze bomen louter groen. |
 |
| Gele bladeren kleuren goud onder de zon. |
Het klopt dat ik mijzelf op dit moment voor de gek houd,
maar dat doen jullie ook allemaal een halfjaar lang.
Wat mij betreft mogen we dus stoppen met dat heen-en-weer
geslinger van de wijzers en de klok gewoon door laten tikken. In deze situatie
is het namelijk zo dat we in de zomer een extra uurtje krijgen, terwijl de zon
toch al bijna niet onder gaat. En in de winter wordt er een uurtje aan het
einde van de dag afgesnoept, terwijl de zon zich dan überhaupt maar amper laat zien. Ik
zou de zomertijd graag ook in de winter willen hebben. Het is beter voor ons
biologische ritme, ’s winters hebben we ’s avonds een uurtje langer licht en we
hebben twee verwarrende momenten per jaar minder.
 |
| Het park waar mijn universiteitsgebouw in staat. |
Nu hoor ik voorstanders van dit belachelijke systeem al
zeggen: “Ja, maar met de wintertijd wordt het ’s ochtends een uurtje eerder
licht”. Dat klopt. Echter, in de ochtend nadat de klok verzet wordt, is de
zonsopgang al om 6:53 uur. Ik vind het prima dat dat een uurtje later is. Anderen
zeggen: “Maar het bespaart energie”. En mijn grote vraag is al jaren: “Hoe dan?!”.
Als het ’s ochtends donker is, zorg je voor licht en als het ’s avonds donker
is doe je ook een lampje aan. En straatlantaarns zijn altijd aan wanneer het donker
is. Bovendien blijft de afstand tot je werk hetzelfde, dus je hebt nog steeds
evenveel benzine nodig om op je werk te komen. Het is wat mij betreft een
achterhaald idee.
 |
| Actiefoto van de herfst. |
 |
| Een kikkerperspectief. Gewoon omdat het kan. |
Zoals ik al zei zou ik dus graag zien dat men stopt met deze
ongein, maar dat gaat toch niet gebeuren. Na het publiceren van deze blog zal
ik daarom alsnog mijn horloge maar verzetten. Overigens geniet ik enorm van de
tijd van het jaar. De foto’s vertellen waarom. Ik vind de herfst dit jaar mooi,
ook al is die hier inmiddels al bijna afgelopen. Het mag van mij daarom gauw
gaan sneeuwen (ook al duurt dat waarschijnlijk nog weken), want dat zorgt voor “verlichting”.
 |
| Deze boom bewijst dat de herfst al bijna afgelopen is. |
