"Our twelve points go to... Sweden!" (zucht)

Op dit moment gaat alles in Zweden zijn gangetje. Ik ben bezig met het schrijven van mijn laatste essay van dit jaar en het leren voor mijn laatste tentamen van dit jaar. Mijn plan is om op 18 juni terug te vliegen naar Nederland. Op 26 juni zal mijn broertje, Bauke Christiaan Deelstra, namelijk trouwen en daarna zal ik weer een maandje bij mijn oude werkgever Omrop Fryslân aan de slag. Eigenlijk heb ik dus vrij weinig te melden en ik begon me al af te vragen of ik nog een onderwerp kon bedenken om over te schrijven voor mijn blog. Ja dus. Het Eurovisiesongfestival. Om heel eerlijk te zijn wil ik daar maar weinig woorden aan vuil maken. Maar goed, het moet maar. Zweden won namelijk. Zucht.

Een avond met liedjes. De meesten komen uit Europa.

Ik heb er namelijk bijzonder weinig mee, die liedjes van andere landen. Ten eerste hoor ik te veel liedjes die mij niet kunnen bekoren, ten tweede duurt het me veel te lang en ten derde heeft de puntentelling niets te maken met de kwaliteit van datgene wat de oren van de kijkers penetreert, maar, is het louter politiek. Belgen en Nederlanders stemmen op elkaar (als ze al meedoen), Scandinavische landen stemmen op elkaar (en winnen ook nog eens vaak), de Balkan is verliefd op zichzelf en ga zo maar door. Ook al kan ik me voorstellen dat de meerderheid van de kijkers het Zweedse liedje ook echt leuk vond dit jaar. Zelfs ik vond het namelijk wel aardig. Overigens sluit ik niet uit dat dit alleen maar komt doordat ik het hier al vele malen gehoord heb. Maar goed, dat terzijde. Ik geef Zweden het voordeel van de twijfel. Dat doe ik graag.

Hij, zonder baard, wordt vaak "vrouw" genoemd.

Dit neemt overigens niet weg dat ik het spektakel vaak enigszins irritant vind. Bijvoorbeeld omdat er mannen in jurken gaan lopen om zo punten te scoren. Dat men aan travestie doet is nog tot daar aan toe, maar het feit dat het Oostenrijkse jongetje Tom Neuwirth steevast “de vrouw met de baard” wordt genoemd gaat mij dan weer net een stapje te ver. Bovendien vind ik het ronduit ergerlijk dat het een Europees festival wordt genoemd terwijl er landen als Turkije, Israël, Rusland, Marokko en dit jaar zelfs Australië aan meedoen (landen van drie andere continenten dan het Europese stukje van de wereld), terwijl bijvoorbeeld Kosovo en Liechtenstein nog nooit hebben meegedaan. Wanneer een land onderdeel uitmaakt van de Europese Radio-unie, kan het namelijk gaan zingen op het (Europese) liedjesavondje. Behalve als je een ozzy bent, dan mag je namelijk op het 60-jarige feestje meedoen omdat, tsja, waarom eigenlijk?

Whisky met ijsklontjes is fout, werd in een filmpje verteld.

Voor mij waren er dus genoeg redenen om niet te gaan kijken. Vanavond schreef ik daarom maar aan een werkstuk. Daarna at ik macaroni (goedkoop studentengerecht) en kreeg ik bezoek van mijn Slowaakse klasgenoot (die ook niets met het Eurovisiesongfestival heeft) en we dronken een pilsje. Bovendien bekeken we een paar filmpjes op YouTube over hoe je whisky moet drinken. Niet dat dit ook maar enigszins belangrijk is voor u om te weten, maar ik kan wel zeggen dat dit een aangenaam alternatief was voor de urenlange kwelling waar ik ook voor had kunnen kiezen. Eigenlijk had ik een best leuke avond.

Om 00:44 schreef mijn moeder vanuit Fryslân dat Zweden gewonnen had, en even later hoorde ik buiten mensen schreeuwen. Even dacht ik: “Had ik misschien toch moeten kijken?”, maar laat ik u geruststellen, deze gedachte had ik maar heel even. Ik liep naar de keuken toe om een laatste biertje op te halen en ik zag dat een aantal studenten bij mij in de gang nog gekluisterd aan de buis zaten. Ik hoorde de presentator zeggen dat Zweden had gewonnen en dat de kijkers konden wachten op een interview met de zanger. Ondanks mijn aversie tegen het (Europese) liedjesavondje besloot ik toch op het interview te wachten. Mogelijk zou ik nog een interessant citaat horen dat ik kon gebruiken voor deze blog. Na vijf minuten was mijn geduld echter op. Sorry.

Er was vooral veel discussie over Trijntjes jurk.

Ik geef u een tip. Nederland doet het slecht op dit feestje. Of we nu amateurs sturen of mensen als Gorden, Ilse de Lange, Anouk of Trijntje Oosterhuis, het maakt niets uit. We winnen toch niet. Neem een pilsje, kijk een filmpje, speel een spelletje en vergeet volgend jaar het Eurovisie Songfestival. Het voorkomt een teleurstelling en u hebt bovendien een fijne avond. 

Hij is de held (woordgrapje) die het festival won.

Het is het inmiddels alweer voor de zesde keer dat Zweden deze ongein wint. Onder andere ABBA heeft zijn bekendheid aan dit festival te danken. Het vervelendste is dat het winnende land het festival mag organiseren. Niet dat dit een probleem hoeft te zijn, maar Zweden is na Ierland het meest succesvolle land met liedjes zingen. Met andere woorden, het podium is hier inmiddels al vijf keer opgebouwd. Het heeft al eens plaats gevonden in Stockholm, Göteborg en Malmö. Mijn grootste zorg is daarom dat het (Europese) liedjesavondje ooit nog eens plaats gaat vinden in de vierde stad van Zweden. Hopelijk zal dat niet het geval zijn in 2016. Wy wachtsje it mar rêstich ôf. 

En nu is het echt tijd voor mij om te gaan slapen, want buiten begint het alweer licht te worden (het is namelijk alweer twee uur geleden dat mijn moeder schreef dat Zweden won).

Ps: Ik schreef deze blog laat op de avond, na een paar pilsjes en wat whisky. Ik had deze keer daarom geen zin in bronvermelding bij de foto's. Alle foto's zijn via Google gevonden in ieder geval.

Een groot Zweeds feest: Valborg.

Er liggen blikjes bier en plastic tasjes op straat. We hebben mistroostig weer en het is stil in de stad. Een groot verschil met gisteren. Toen werd er in Zweden Valborg gevierd. In het Nederlands heet dit feest Walpurgisnacht. Officieel is dit geen vrije dag, maar in de praktijk wordt het wel enorm groot gevierd. Zeker hier in Uppsala. 

Zelfs de stadsbussen vierden het feest mee.

Mensen komen van verre om het feest juist hier mee te vieren, omdat Valborg bol staat van de tradities in mijn studentenstad.

Een vlot met studenten vaart naar een watervalletje...

... en overleeft het niet.

Hier in Uppsala begint het feest met een vlottenrace op de rivier die dwars door het midden van het centrum heenloopt. Studenten bouwen deze vlotten zelf en de bedoeling is dat de vlotten de eind van de rit overleven wanneer ze over een klein watervalletje heengaan. Het is verder geen wedstrijd, maar vooral grappig. De meeste toeschouwers vinden het vooral leuk als de vlotten uit elkaar vallen wanneer ze over de waterval heen gaan. Precies veertig jaar geleden zijn een paar studenten voor de grap met deze vlottenrace begonnen en sindsdien organiseert men dit ieder jaar. Luister vooral ook even naar Omrop Fryslân (30 april, Muzyk yn Bedriuw mei Arjen Overmaat, 10:45). 

http://www.omropfryslan.nl/utstjoering/radiomist?created[value][date]=30-04-2015#6

Er waren duizenden toeschouwers rond de rivier.

Participerende radioverslaggevers, dat doen mijn journalistieke hart sneller kloppen!

Na de vlottenrace waren er duizenden studenten, waaronder ikzelf, die op het grasveld voor het gebouw van de faculteit der economische wetenschappen gingen zitten. Gezellig, maar ook opvallend omdat er niet echt veel activiteiten waren. Men zit, praat, eet en drinkt. In principe iets wat je iedere dag zou kunnen doen, maar wat in de praktijk vooral op een dag als Valborg gebeurt. 

Gezellige kuddedieren. Ook ik was zo'n meeloper.

Later op de dag ging ik naar een evenement dat mösspåttagning heet. Dat betekent zoiets als “pettenontvangst”. Wanneer scholieren de tijd op de middelbare school hebben afgerond, zijn ze klaar om te gaan studeren en krijgen ze een speciale pet. Deze pet wordt na ontvangst de lucht ingegooid of er wordt mee gezwaaid. Deze pet draagt men, net als een trouwpak, in principe maar één keer in zijn leven. Alleen in Uppsala, heb ik me laten vertellen, zijn er echter ook veel anderen die speciaal voor Valborg deze pet weer op zetten. Hiermee willen ze in dé studentenstad van Zweden laten zien hoe belangrijk het is dat je goed onderwijs krijgt.

Mösspåtagning voor de oudste bibliotheek van Scandinavië.

Later was er in het oude universiteitsgebouw van Uppsala een concert te horen dat ook buiten via speakers te horen was.

Studentenconcert, wederom met veel belangstellenden.

Wind, mooi voor dergelijke foto's, maar ook enigszins koud.

Verder zijn er veel eettradities zoals een champagne-ontbijt en een haringlunch. Zelf heb ik alleen maar meegedaan aan één van de vele barbecue-evenementen in Uppsala. 

Duitse Bratwurst op een Zweedse grill.

’s Avonds sloot ik de avond af door bij een groot vreugdevuur te staan waar ik tevens kon genieten van prachtig vuurwerk. Dit vreugdevuur werd traditiegetrouw in Gamla Uppsala opgebouwd. Het bolwerk van de vikingen, waar veel oude vikingkoningen liggen begraven. Het hele feest is eigenlijk een heidense traditie waar men de lente welkom heet. Het oude wordt verbrand om plaats te maken voor het nieuwe. Tevens geloofde men vroeger dat je met vuur en vuurwerk geesten en heksen kon verdrijven, net zoals wij eigenlijk ook doen met Oud en Nieuw. 

Vuur en vuurwerk om heksen en geesten te verjagen.

Later heeft men het feest vernoemd na de heilige Walburga (zij is een nichtje van Bonifatius, u weet wel die evangelist die bij Dokkum werd vermoord). Het feest heeft toen ook een wat andere betekenis gekregen. Overigens denk ik dat u nu meer weet dan de gemiddelde Zweed. De meesten wilden gisteren allen maar drinken en feestvieren. En vooral véél drinken.

Foto genomen van de grafheuvel om de kring van mensen vast te leggen.