Lichpuntjes, zonlicht en noorderlicht

Dit weekend kijk ik terug op een week met vier opeenvolgende fantastische dagen. Maandag begon het rustig, maar daarna begon het feest:

Dinsdag: mijn tentamenopdracht bleek makkelijker dan verwacht.

Woensdag: ik zag het noorderlicht als nooit tevoren.

Donderdag: de politieke partijen die mij de afgelopen jaren op alle mogelijke manieren tegenwerkten, verloren de  verkiezingen.

Vrijdag: sinds 16 jaar maakte ik weer eens een zonsverduistering mee.

Oftewel, de journalistieke uitspraak “goed nieuws is geen nieuws”, ging voor mij niet op. In deze blog wil ik me echter vooral richten op de natuur en eens niet over de politiek schrijven.

Laat ik beginnen met het noorderlicht.Vanwege een grote zonnestorm zou de aurora borealis wel tot in Frankrijk en Duitsland te zien zijn. Leuke verhalen, maar daar klopt natuurlijk helemaal niets van. In een bericht van de NOS las ik namelijk het volgende: “Volgens Roy Keeris van poollicht.info is poollicht beter te zien op foto's dan met het blote oog.” Ja, zo kan ik het ook. Ik ben nog nooit in Egypte geweest, maar ik heb op de middelbare school geschiedenis gehad en in die boeken heb ik afbeeldingen van piramides gezien!

Noorderlicht in het centrum van Uppsala.

Hier in Uppsala ervoer ik het tegenovergestelde. Ik was in staat om het noorderlicht met het blote oog te zien, maar kon daar dan juist weer geen foto’s van te nemen. Maar goed, ik heb dan ook niet zo’n goede camera als mijn gewaardeerde collega Remco de Vries.

 

Mijn poging om aurora borealis vast te leggen.

Een bekende van mij hier uit de flat was zo vriendelijk om met mij een stukje auto te rijden, zodat we geen last hadden van al het licht hier in Uppsala. Daarna was ik in staat om een geweldig natuurfenomeen waar te nemen. Helaas niet in de vele kleuren zoals je die vaak op foto’s ziet, maar desalniettemin was het bijzonder. Ik zag grote stroken licht die golfden, bewogen, flitsten en aparte vormen aannamen die zich verspreidden van de horizon tot aan het hoogste punt boven je hoofd. Bovendien was het overal te zien. In één woord: prachtig. Geloof er dus niets van als er gezegd wordt dat het noorderlicht in Nederland te zien is, maar reis naar Scandinavië. Deze wijsheid kan veel teleurstelling voorkomen en veel extra nachtrust opleveren. Ohja, de persoon in kwestie die met mij een stukje autoreed komt uit Noord-Zweden en vond het noorderlicht van afgelopen woensdag niets voorstellen. “Det här är ju ingenting”, zei ze.

 

Deze foto is al op 12 maar genomen.

Net zoals deze foto.

Een andere bijzonderheid hier was dat de afgelopen twee weken enorm mild waren. Ik zag de eerste Zweden zelfs al met korte broek en T-shirt buiten lopen en genieten van het zonlicht. Overigens betekende dat eigenlijk alleen maar dat er geen sneeuw meer lag en niet zozeer dat het hier zomers warm is. 

Toch was iedereen het hier erover eens dat het prachtig weer was. Gisteren was het echter in één keer weer bewolkt. Geweldig voor de zonsverduistering, die ik nu zonder oogbescherming “kon zien”, maar minder gunstig voor de temperatuur. Het begon kouder te worden en opnieuw te sneeuwen... In Nederland zijn de terrassen al sinds februari geopend, maar hier blijkt de uitspraak “maart roert zijn staart” nog te kloppen.

 

's Ochtends een zonsverduistering door de maan...

...en 's middags een zonsverduistering door de wolken.

Tenslotte kan ik tot mijn grote vreugde vertellen dat wij jullie sinds afgelopen donderdag eindelijk verslaan met de daglengte. Sinds 25 september 2014 was dit niet meer het geval. De afgelopen tien dagen hebben we er een uur extra licht bij gekregen en de komende tien dagen krijgen we nog een uur extra. Zoals u wellicht begrijpt houden we dit een halfjaar vol, tot 25 september 2015, daarna wint Nederland weer.

Fotootje van een half uur geleden.

Terug in Flogsta

Oldehove, Dokkum, Baflo, Herwijnen, Ede (3 adressen), Jönköping, Opeinde, Groningen, Beetsterzwaag, Boornbergum, Opeinde (opnieuw) en Uppsala (3 adressen).

Sinds afgelopen vrijdag woon ik op mijn 16^e adres. Ik vind dat ik te veel verhuizingen meegemaakt. Nog nooit heb ik ergens langer gewoond dan 4,5 jaar. Er zijn dan ook weinig werkwoorden die ik zo intens haat als het werkwoord “verhuizen”, ook al moet ik gelijk erkennen dat ik voor veel verhuizingen zelf gekozen heb.

Vanwege ruimtegebrek had ik deze dozen niet eens opengemaakt op mijn oude adres.

Afgelopen vrijdag maakte ik één van de verhuizingen mee waar ik wel enigszins blij mee ben. Ik verhuisde terug naar Flogsta. Ondanks het feit dat hier naar mijn idee te veel studenten op een kluitje wonen - die ook nog eens schreeuwen om tien uur 's avonds -,  hebben de studentenflats ook veel voordelen hier.
Ten opzichte van de kamer die ik had, bespaar ik hier op jaarbasis ruim 900 euro, de kamer is hier ruim twee keer zo groot, ik heb internet dat functioneert en ik kan mijn fiets binnen zetten in de winter. Bovendien wonen hier ook nog eens veel vrienden van mij.

Door de verhuizing kon ik eindelijk weer eens autorijden!

Ik woon op dit moment in dezelfde flat waar ik tot januari woonde. Het liefste had ik ook terug gewild naar de gang waar ik eerst woonde, want die was schoon (en dat is uniek hier). Ik zag op de website van Heimstaden, dat is de organisatie achter de studentenhuisvesting hier, dat er een kamer was vrijgekomen in precies die gang waar ik eerst woonde. Op deze kamer reageerde ik dan ook, maar helaas kreeg  een andere deze kamer toegewezen. Die “ander” was opvallend genoeg mijn buurmeisje die ook weg wilde van haar oude adres. Pikant detail in dit verhaal is dat juist ik degene was die haar attendeerde op de huisvesting in Flogsta. Zij kreeg precies de kamer die ik wilde hebben, terwijl er tientallen kamers beschikbaar waren. Als ware calvinist geloof ik niet in toeval, maar ik heb me wel vaak afgevraagd waarom dit mij nu juist moest overkomen. 

Mijn enige mannelijke klasgenoot hielp mij met de verhuizing.

Dit is de andere held die mij hielp.

De gang waar ik nu woon was afgelopen weekend met veel moeite nog net te onderscheiden van een vuilnisbelt. Een halve week heb ik het aangezien, maar vandaag kon ik het niet meer uitstaan. Ik heb vrijwel alles schoongemaakt. Ik heb de afwas gedaan voor twaalf personen, het aanrecht schoongemaakt, de gordijnen, vaatdoeken en andere zaken uitgewassen, alles terug gezet op de juiste plaats en de bloemen water gegeven. Sommige van deze taken waren in dagen niet uitgevoerd, andere dingen waren zeker in maanden of mogelijk zelfs in jaren niet gedaan.

De keuken van mijn studentengang, een halve dag geleden.

Eigenlijk is mijn actie van vandaag het ergste wat je kunt doen. “Je beloont anderen voor hun luiheid”, hoor ik veel lezers al zeggen. Dat klopt. Mijn hoop is echter dat de rest in deze gang het ook fijn vindt dat alles schoon is en heel misschien willen ze dat wel zo houden. Mijn vertrouwen in de mensheid is echter niet erg groot, maar ik zal blij zijn als dit niet terecht blijkt te zijn. Hoewel deze werkzaamheden mij vandaag meer dan vier uur kostten, was ik na afloop toch blij met het resultaat. Ook al kon ik deze tijd eigenlijk niet missen, twee weken voor de tentamens.

Het resultaat na een halve dag zwoegen.