Nog maandje wachten op mijn diploma...

Ik ben officieel klaar met mijn opleiding. In augustus 2014 ben ik mijn nieuwe avontuur hier in Uppsala begonnen en over ruim een maand zijn we twee jaar verder. Het is toch weer een mijlpaal in mijn leven, ook al moet ik eerlijk bekennen dat het behalen van een diploma steeds minder speciaal wordt. Niet dat ik niet blij ben met het feit dat ik de opleiding met goed gevolg heb afgerond, maar meer omdat voor mij het resultaat steeds meer centraal komt te staan.
Negen jaar studeren voor drie opleidingen aan vier verschillende universiteiten in twee landen. Het kostte me veel tijd en nog meer geld en daarom is het vinden van een geschikte baan wat mij betreft op dit moment toch echt belangrijker dan een a4’tje met handtekeningen. 

Ook al zien handtekeningen er altijd wel stoer uit, natuurlijk.

Maar goed, dit neemt niet weg dat ik het behalen van een diploma niet ongemerkt voorbij wil laten gaan. Een paar maanden geleden vroeg ik de opleidingscoördinator daarom al eens of er ook een afsluitende ceremonie zou plaats vinden. Deze vraag stelde ik met name met het oog op mijn ouders die wel langs zouden willen komen, maar dat wel ver van te voren moesten plannen. Mijn klasgenoot vanuit IJsland had die vraag ook al eens gesteld. Ook al stelden we onze vragen om praktische redenen, ze werden volgens mij wat anders uitgelegd. Er werd namelijk speciaal voor ons (masterstudenten Scandinavistiek, Literatuur en Retoriek) een ceremonie georganiseerd. Normaal krijg je hier je diploma namelijk met de post. Vraag me niet waarom.

Hartstikke leuk, zo'n ceremonie. Er werden speeches gehouden door verschillende hooggeplaatste personen op de universiteit en ik mocht een verhaal houden als representant van alle masterstudenten. Bijzonder. Zeker omdat het Zweeds niet mijn moedertaal is.

Mijn speech nog even een laatste keer doorlezen.

Na afloop van de ceremonie op 8 juni kreeg ik een document waar op staat dat ik de opleiding Scandinavistiek heb afgerond. Voor alle duidelijkheid: dit was dus niet het diploma. Een week eerder had ik mijn eindgesprek en het was niet mogelijk om alles in zo’n korte tijd te regelen. De enige reden dat ik een papiertje kreeg is omdat ze “wat uit te reiken wilden hebben”. Overigens ziet het papiertje er inderdaad, zoals ze het zelf zeiden, “wel leuk uit”. 

Het "er-wel-leuk-uitziende-papiertje".

Hoe zit het met mijn diploma dan? Daarvoor zou ik eerst een formulier moeten invullen, aan moeten geven welke vakken ik had gedaan en mee wilde laten tellen en bovendien wilden ze ook nog eens mijn bachelordiploma zien. Leuk. Die lag dus in Nederland. Wat mij betreft is het showen van een oud diploma overigens volstrekt onnodig, want ik heb mijn masteropleiding immers goed afgerond? Zelfs al zou ik onterecht tot de opleiding toegelaten zijn, dan nog is het zo dat ik alle vakken heb behaald en mijn scriptie naar tevredenheid heb afgerond. 

Gesprekje met scriptiebegeleider Björn Sundberg.

Ik heb dus apart even een e-mail naar de examencommissie gestuurd om te vragen of het wel écht nodig was, “want ik had de opleiding toch goed afgerond etc. etc.”, en “ik had toch ook al van alles opgestuurd voor mijn aanmelding twee jaar terug etc. etc.”, maar “nee” was het antwoord, “je bachelordiploma is behaald in het buitenland, dus je moet het origineel laten zien”. Er viel helaas weinig tegen in te brengen. Dat ding toch maar laten opsturen (saillant detail: dat betreffende diploma heb ik vanwege mijn verhuizing naar Zweden ook nooit via een officiële uitreiking gekregen), ook al waren mijn ouders juist weer terug van een lange autorit naar Zweden vanwege juist mijn (diploma)uitreiking. Lekker handig. Weer een week (en ruim 10 euro) verder (moest wel veilig opgestuurd worden en zo, toch kostbaar).

V.l.n.r.: Examinator, scriptiebegeleider, opleidingscoördinator.

Maandag kreeg ik bericht dat ik een pakketje kon ophalen bij de supermarkt. Een medewerkster liet mij echter weten dat het door mij meegenomen Nederlandse rijbewijs niet een geldig legitimatiebewijs was, omdat het buitenlands is (alle eerdere poststukken heb ik daar overigens wel vrolijk mee op kunnen halen). Ironisch eigenlijk, sommige buitenlandse documenten wil men hier heel graag zien, anderen juist weer helemaal niet. Uiteindelijk kreeg ik het dus gisteren toch binnen. Het liefst was ik gelijk naar de examencommissie gegaan, maar het bleek dat ik daar alleen maar tussen 10 – 12 uur terecht kon en het was inmiddels al net een uurtje later.

Met zusje en ouders op de foto bij de ingang van de universiteit.

Vanmorgen kon ik na alle moeite dan eindelijk het ene (felbegeerde) diploma laten zien opdat ik het andere diploma zou kunnen krijgen. Ik kwam dus ’s ochtends net na tienen keurig met mijn mapje aanzetten. De persoon in kwestie nam het aan, mogelijkerwijs deed hij het mapje ook nog net open (geloof het eigenlijk niet eens), maar hij keek in ieder geval niet naar de papieren. “Ik geloof je wel, heb al enorm veel diploma’s vanuit Groningen gezien. Ik weet wel hoe ze er uitzien.” Even wilde ik de Zweed, die het woord “Groningen” perfect uitsprak ondanks de twee “g’s”, vragen of hij toch niet even wilde kijken, want veel moeite gekost enzo... Maar ja, waarom zou ik ook?

Vervolgens kreeg ik te horen: “We weten niet wanneer alles klaar is. Waarschijnlijk over een maand. Je kunt het dan wel met de post ophalen.” Het voordeel is dat ik nu in ieder geval weet dat ik straks mijn paspoort mee moet nemen om het pakketje op te halen...

...tot die tijd mag ik het met die papiertje doen.