Vandaag werd ik aangereden door een Aziaat. Althans dat
uiterlijk had ze. Ik fietste van school terug naar mijn studentenkamer toen er
in één keer van links keihard een meisje kwam aanfietsen en tegen mij aan
botste. Ze bood me wel twintig keer haar excuses aan en aangezien ze dat in zo
goed Engels deed, zou ze ook wel uit de Verenigde Staten kunnen komen. Gelukkig
waren we beiden ongedeerd en kwamen we met de schrik vrij. Want geschrokken was
ik goed. Vandaag ben ik namelijk 27 geworden en dat is een enorm gevaarlijke
leeftijd.
 |
| Het kan niet anders, zij zijn ook 27 jaar oud. |
Brian Jones, Alan Wilson, Jimi Hendrix, Janis Joplin en Jim
Morrison stierfen rond 1970 allemaal in korte tijd na elkaar op 27-jarige
leeftijd. En zoals de meesten zich nog wel zullen herinneren voegde Amy
Winehouse zich in 2011 nog tot dit gezelschap. Deze beroemde artiesten behoren
allemaal tot de zogenaamde the 27 group.
Het idee van deze groep ontstond in 1994 toen mijn jeugdheld Kurt Cobain overleed.
Hoewel deze fabuleuze zanger van Nirvana de dubieuze eer heeft tot deze groep
te behoren, was ik toch niet echt van plan om me bij hem aan te sluiten.
 |
| Kurt Cobain (1967 - 1994) |
Hoe dan ook. Zevenentwintig. Een bijzonder getal. Al was het
alleen al vanwege de Zweedse uitspraak; tjugosju.
Zowel het Zweedse woord voor het getal twintig tjugo, als het Zweedse woord voor het woord zeven sju zijn beide erg lastig uit te spreken voor immigranten. Dat
komt door de lettercombinaties tj en sj. Toevallig bevat het getal 27 beide. Het
was dan ook niet voor niets dat de studenten die te laat kwamen bij de
taalvaardigheidslessen van Lena (aan de Rijksuniversiteit in Groningen), voor
straf moesten zeggen: Jag är 27 år gammal
(= Ik ben 27 jaar oud).
 |
| "Jag är tjugosju år gammal." |
Daarnaast is zevenentwintig een perfecte derde macht: 33
= 3 × 3 × 3 en dat is ook het totaal aantal boeken van het Nieuwe
Testament. Bovendien wordt je tussen je 27e en 28e, 10.000 dagen oud. Dat vertelde mijn oom me vandaag.
Na deze opsomming begrijpt u het wel; genoeg reden voor een
feestje. Niet vandaag, maar afgelopen vrijdag toen ik nog 26 was. Ik weet dat
dit eigenlijk niet zo hoort, maar het is begrijpelijk dat ik niet een verjaardag durf te vieren wanneer ik 27 ben. 27 is namelijk het nieuwe 13. Vanuit
Nederland had ik veel eten en bier meegenomen (in Zweden moet je namelijk rijk
zijn om alcohol te kopen). Ik wilde mijn verjaardagsfeestje zo Nederlands
mogelijk vieren, dus ik had onder andere kaas, Friese worst, nootjes en
komkommer. Overigens had ik ook nog dingen als drop en stroopwafels meegenomen.
Een paar van mijn ondervindingen: overal op de wereld vindt men stroopwafels
lekker en overal op deze zelfde wereld wordt de Nederlandse drop intens gehaat.
Kaasblokjes op een verjaardag vindt men raar, maar op zich wel prima en de
Friese worst valt vooral bij Aziaten in de smaak. Dat u het even weet.
 |
| Mijn buurmeisje uit Australië maakte deze heerlijke brownies voor mij. |
Toen mijn verjaardag begon zag ik iedereen met plastic
tasjes van de staatsslijterij binnenkomen. In Zweden neemt iedereen namelijk altijd
zijn eigen drinken mee omdat het hier dus zo enorm duur is. Het punt was alleen
dat ik goedkoop bier had meegenomen uit Nederland. Dat had ik mijn visite ook
al verteld, want ik wist dat ze dit zo deden in Zweden. Maar toch wilden ze niet luisteren. Dientengevolge heb ik hier nog tientallen blikken bier in de koelkast. Niet dat ik bang
dat het niet zal opkomen, maar het gaat om het principe: IK ben de Nederlander, maar die anderen hier
begrijpen beter wat de term Going Dutch betekent. Zucht. Ik hoop
dat ik straks maar gauw 28 mag zijn.
